Χρ. Νούγκοβιτς: «Να βοηθήσουμε όλοι να ξαναζωντανέψει το χαντμπολ στην Κύπρο»
Είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος της Κύπρου στην Γαλλία απ’ όλα τα ομαδικά αθλήματα.
Αγωνίζεται στην Montelimar Cruas handball και παρόλο που είναι ομάδα 3ης κατηγορίας το επίπεδο είναι εξαιρετικά ψηλό.
Σε κάθε αγώνα είναι από τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Παθιασμένος, δεν του αρέσει να χάνει, δίνει πάντα τον καλύτερο του εαυτό και ξεχωρίζει για τον έντονο χαρακτήρα του.
Ο Χριστόφορος Νούγκοβιτς είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Κύπρος στην θέση του τερματοφύλακα μαζί με τον Θεόδοτο Χρίστου που αγωνίζεται στην HIFK Ελσίνκι που είναι όμως πολύ μικρότερης ηλικίας.
Είναι ο μοναδικός Κύπριος χειροσφαιριστής με Ευρωπαϊκό τίτλο στην καριέρα του τον οποίο κατέκτησε με τον Διομήδη Άργους το Ευρωπαϊκό Challenge cup με τον ίδιο να είναι εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών.
Ο Κύπριος διεθνής τερματοφύλακας παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη σελίδα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης και μίλησε για όλους και για όλα.
Κατέθεσε τις δικές του απόψεις, μιλώντας έξω από τα δόντια για κάποια πράγματα στέλνοντας τα δικά του μηνύματα ενώ παράλληλα μίλησε για την δική του καριέρα η οποία κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο ξεχωριστή.
Τι είναι για σένα το χαντμπολ;;
«Το χάντμπολ για μένα είναι πλέον τα πάντα γιατί χωρίς αυτό αρρωσταίνω. Είναι η ζωή μου, η δουλεία μου που μου δίνει να φάω ένα πιάτο φαγητό, και το τελευταίο και πιο σημαντικό από όλα χάρη σε αυτό συντηρώ μια οικογένεια πίσω στην μεγαλό-νησο»
Από ποια ηλικία άρχισες το άθλημα και ποιος σε ώθησε σ’ αυτό;
«Άρχισα το χάντμπολ σε ηλικία 9 χρονών. Και συγκεκριμένα τον Νοέμβρη του 99. Δεν υπήρξε κανένας που να μου το πρότεινε. Είχα πάει για να παίξουμε ποδόσφαιρο στο Γυμνάσιο του Αγίου Βασίλη στο Στρόβολο μαζί με τους φίλους από την γειτονιά μου. Εκεί στο κλειστό έκανε προπόνηση η Σ.Π.Ε Στροβόλου που τότε προπονητής τότε ήταν ο Γιάννος Ιωάννου. Κοίταγα από το παράθυρο την προπόνηση και είδα ότι μου κίνησε το ενδιαφέρον. Πριν το τέλος της προπόνησης μπήκα μέσα και έκατσα στις κερκίδες και παρακολούθησα το υπόλοιπο της προπόνησης. Μετά στο τέλος πήγα και ζήτησα στον κ. Γιάννο εάν γίνεται να γραφτώ και να ξεκινήσω το χάντμπολ. Μου έδωσε μια φόρμα να συμπληρώσω τα στοιχεία μου και αυτό ήταν… ένας δρόμος με μια μεγάλη πορεία με στόχους και όνειρα άνοιξε μπροστά μου…».
Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην καριέρα σου στο άθλημα;
«Η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου είναι όταν είχα κερδίσει το Ευρωπαϊκό Challenge cup τον Ιούνιο του 12 με την προηγούμενη μου ομάδα από την Ελλάδα Διομήδης Άργους. Κερδίσαμε στον τελικό το μεγαθήριο και πρωταθλητή εκείνη την χρονιά της Ελβετίας Wacker Thun. Και το πιο απίστευτο συναίσθημα που ακόμα το σκέφτομαι και ανατριχιάζω είναι όταν απέκρουσα το τελευταίο και καθοριστικό του τελικού σουτ στο 59:57 του αγώνα που αν η Wacker έβαζε το γκολ θα έπαιρναν αυτοί στον τίτλο… 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Και με την απόκρουση αυτή ο Διομήδης έγινε πρωταθλητής του Ευρωπαϊκού Challenge cup. Είμαι ο μοναδικός Κύπριος χαντμπολιστας τερματοφύλακας με Ευρωπαϊκό χρυσό μετάλλιο στο λαιμό του».
Είσαι μικρός σε ηλικία, ποια τα όνειρα σου σ’ αυτό;
«Είμαι ακόμα 27, για τερματοφύλακας είμαι μικρός ακόμα αλλά πιστεύω ότι με όλα τα ευρωπαϊκά που έχω παίξει μέχρι στιγμής από τα 18 μου μέχρι και σήμερα μπορώ και έχω το δικαίωμα να έχω μεγαλύτερα όνειρα. Αφήνοντας την Κύπρο το καλοκαίρι του 11 όταν και υπόγραψα το 1ο μου επαγγελματικό συμβόλαιο στα 21 μου με την ομάδα του Διομήδη Άργους… άφησα πίσω μου μια μάνα και 3 αδερφές… Είχα δώσει όρκο ζωής γι’ αυτό που πήγαινα να κάνω. Ήθελα να πραγματοποιήσω ένα όνειρο που πάντα είχα στο μυαλό από τότε που άρχισα το χάντμπολ. Να παίξω όσο πιο ψηλά γίνεται σε όποιο επίπεδο φτάνουν οι δυνατότητες μου και κάποια μέρα να αγωνιστώ σε μια ομάδα του καλύτερου πρωταθλήματος στον πλανήτη… την Γερμανική Bundesliga»!!!
Πόσο δύσκολη και απαιτητική είναι η θέση του τερματοφύλακα;
«Η θέση του τερματοφύλακα είναι η πιο σημαντική για μια ομάδα και επίσης και η πιο δύσκολη. Χάρις σε έναν τερματοφύλακα μια ομάδα κερδίζει έναν αγώνα! Και δύσκολη είναι γιατί όταν είναι να μελετήσεις σε βίντεο ένα ερχόμενο αγώνα… ένας τερματοφύλακας πρέπει να ξέρει απέξω όλα τα σουτ όλων των παικτών της αντίπαλης ομάδας που είναι στο σύνολο 14 παίχτες και από 2-3 διαφορετικά σουτ ο καθένας τους».
Πως προέκυψε το ενδιαφέρον για την Γαλλία;
«Το ενδιαφέρον για την Γαλλία ήρθε με το τηλεφώνημα του μάνατζερ μου Ζοltan Majeri από την Ελβετία. Με πήρε μου την πρότεινε και δέχτηκε αμέσως χωρίς να το συζητήσω ιδιαίτερα».
Εάν σου έλεγα πως έχεις 3 πράγματα να αλλάξεις στο άθλημα της Κύπρου ποια θα ήταν αυτά ώστε να το κάνεις ξανά πιο ανταγωνιστικό με βάση την εμπειρία σου στην Γαλλία;
«Θα μιλήσω ευθέως. Τα πράγματα είναι απλά και είναι μόνο 2! Στην Κύπρο το εύκολο το κάνουν ακατόρθωτο.. Το 1ο είναι η εξεύρεση χορηγών. Δεν μπορώ να ανεχτώ κουβέντα από κανέναν να γυρίσει και μου πει “μα πού να βρεις χορηγούς στην Κύπρο και ποιος θα ενδιαφερθεί με τέτοιους καιρούς”! Εδώ στο Μπιτς χάντμπολ οι παίκτες από ΜΟΝΟΙ τους πηγαίνουν και βρίσκουν χορηγούς και κάνουν στολές και άλλα διάφορα… εάν το κάνουν οι παίχτες αυτό μπορούν όλοι. Το στέλεχος της κάθε ομάδας που λένε ότι δεν έχουν λεφτά γιατί δεν μπορούν να το κάνουν; Μήπως δεν μπήκαν ΚΑΝ στον κόπο να ψάξουν; Είναι αυτά τα ερωτήματα που όταν τα κάνεις σε κάποια άτομα δεν μπορούν να σε πείσουν με τις απαντήσεις τους! Το 2ο είναι η προβολή του αθλήματος που σε αυτό το θέμα ρίχνω όλο το βάρος στην Ομοσπονδία. Για να έρθουν χορηγοί πρέπει να διαφημίσεις το προϊόν σου. Και δυστυχώς δεν γίνεται χωρίς να ξοδέψεις χρήματα. Πως μετά περιμένουν να προσελκύσουν χορηγούς; Ευτυχώς που τον τελευταίο καιρό κάποιοι άνθρωποι κάνουν κάποιες ενέργειες στο κομμάτι προβολής που έκαναν αρκετό κόσμο να ενδιαφερθεί ξανά και να μπει στον κόπο να διαβάσει κάποια άρθρα σχετικά με το άθλημα στην Κύπρο. Τόσο για το άθλημα στο νησί μας αλλά και για εμάς που ζούμε στο εξωτερικό και που κανείς δεν μας γνώριζε! Τους ευχαριστώ εγώ από την πλευρά μου και πιστεύω τους είναι ευγνώμων και όλοι οι υπόλοιποι που είμαστε μακριά από την πατρίδα που μπήκαν στον κόπο και ενδιαφέρθηκαν. Χαίρομαι που αυτοί οι άνθρωποι παλεύουν με νύχια και με δόντια να ανάψουν έστω ένα μικρό φως στο βάθος του τούνελ και οφείλουμε όλοι να τους στηρίξουμε με κάθε τρόπο για να αναγεννηθεί ξανά το άθλημα».
Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ μέχρι τώρα;
«Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ είναι ο Σέρβος πλέι μέικερ Jovan Popovic. Ήταν παίκτης 60 λεπτών και στην άμυνα και στην επίθεση… παίκτης κλειδί για την τότε Σ.Π.Ε. Στροβόλου και επίσης ο κινητήριος μοχλός της ομάδας που οδηγούσε τις πλείστες φορές την ομάδα μας στην νίκη».
Μπορεί η Εθνική ομάδα με βάση το υλικό που έχει να φέρει μια διάκριση στο μέλλον;
«Άνετα μπορούμε! Το μόνο θέμα είναι η όρεξη και το ενδιαφέρον από όλους τους παίκτες. Πρέπει στις συναντήσεις μας να είμαστε όλοι σοβαροί και να δίνουμε το κάτι το παραπάνω για την εθνική ομάδα. Θεωρώ έχουμε τις προοπτικές κάποια μέρα να κάνουμε μια ιστορική πρόκριση».
Τι θα συμβούλευες τους μικρούς χειροσφαιριστές να βελτιώσουν ώστε να μπορέσουν να παίξουν σε ψηλό επίπεδο;
«Το 1ο πράμα που χρειάζεται να έχεις για να κάνεις αθλητισμό είναι η φυσική κατάσταση, αντοχή. Προτείνω 2 με 3 αερόβια την βδομάδα των 40 λεπτών και εννοείται μετά το γυμναστήριο για βάρη. Να έχουν αγάπη, πάθος, θέληση και όνειρα να φτάσουν ψηλά».
Ποιο θεωρείς το μειονέκτημα που έχεις σαν αθλητής και ποιο το μεγαλύτερο προσόν σου;
«Μειονέκτημα μου μεγάλο που μου έχει στοιχίσει πάρα πολύ στην καριέρα μου είναι το ύψος μου. Είμαι ένας τερματοφύλακας 1.85 το οποίο μερικές ομάδες στην Ευρώπη και δεν ντρέπομαι να το πω δεν με δέχτηκαν. Όμως ακόμα και αυτές οι ομάδες που με απέρριψαν μου έχουν πει μπράβο για την πάρα πολύ καλή εκρηκτικότητα που έχω και για τα αντανακλαστικά μου τα οποία είναι σε ψηλό επίπεδο. Και αυτά τα 2 μαζί με την αντίληψη στο τέρμα είναι τα πλεονεκτήματα μου».
Ποια η δική σου συμβουλή ώστε να επιστρέψει το άθλημα στην Κύπρο εκεί που του αξίζει;
«Δεν έχω να δώσω κάποια συγκεκριμένη συμβουλή γι’ αυτό το θέμα. Υπάρχουν οι υψηλόβαθμοι και οι αρμόδιοι να δουν την διαφορά του πριν και του σήμερα για το πως ήταν παλιά και πως είναι τώρα το χάντμπολ στην Κύπρο. Είμαι σίγουρος ότι ξέρουν πάρα πολύ καλά τι να κάνουν και να τους παρακαλέσω με όλη μου την ψυχή και την καρδιά να το κάνουν. Γιατί αν δεν το κάνουν σύντομα πριν την τελευταία πνοή του αθλήματος να ξέρουν πως θα μας βρουν όλους εμάς μπροστά τους»
